Komende woensdag gaan ze eindelijk mijn broertje opereren. Ik ga dan ook zondag naar nederland, om voor afleiding te zorgen en wat ziekenbezoeken af te leggen. Daarna het eerste weekend van februari lekker een weekendje met oudbestuur in een centerparcs bungalow, en het weekend erop weer op zondag terug naar schotland. Hopelijk wel nadat er op vrijdag en zaterdag nog wat gecarnavald is :)
Oftewel, ik ben weer 3 weken in nederland.
Deze week gaat pokeren vreemd genoeg prima. De eerste twee weken van het jaar matig gespeeld maar afgelopen week weer 2 flinke cashes, waardoor het alweer een lucratieve maand mag worden genoemd.
houdoe,
Hans
Friday 22 January 2010
Monday 11 January 2010
Live the dream
Ondanks de vorige post toch naar wenen afgereisd, en blij met die keuze. Nienke ging gezellig mee, en aangezien we een hele vroege vlucht hadden (bedankt krijn voor het wegbrengen!) konden we op de vrijdag al lekker een dagje door wenen lopen. Koendb (die ik nog nooit gezien had, maar wel regelmatig op hattrick of msn had gesproken) vloog met een vriend ook met dezelfde vlucht, net als Mistycusus en Nielis.
De laatste 2 op vrijdag neit meer gesproken (bleken taxibusje te hebben genomen) maar met Koendb, zijn vriend en Nienke op vrijdag door wenen heen gewandeld. Een erg mooie stad met veel mooie oude gebouwen. Zeker de moeite waard om een keer langs te gaan, als citytrip ofzo.
Op zaterdag was de eerste (en voor mij laatste) dag van de casting. Het was een gezellig dagje, met het pokeren was nogal een crapshoot, en het interview liep bij mij ook niet echt lekker. Had het wel redelijk voorbereid, maar het bleek erg kort, waardoor ik neit alles wat ik wilde zeggen uiteindelijk kwijt kon. Ik kreeg voor het interview dan ook maar een matige beoordeling, maar gelukkig had ik ook als ik dat wel goed had gedaan met niet geplaatst voor dag 2, omdat ik gewoon niet genoeg volume had gemaakt met spelen op everest in de maanden dat dit meetelde voor deze mooie live the dream aktie.
Koendb en nielis waren de 2 nederlanders die door waren, en ik vond het ook erg leuk dat er vele toernooispelers die ik vaak tegenkom door waren naar de laatste 20 spelers. Koendb heeft zelfs een sponsorcontract gekregen, een knappe prestatie natuurlijk. Nielis had ik het ook wel gegund, maar gelukkig hoefde ik niet tussen ze te kiezen. Het feit dat er een aantal mtt spelers bij laatste 20 zaten, geeft toch hoop, dat als ik er over 2 jaar wel vol voor zou gaan ik dan misschien ook wel een kansje heb, iig bij de laatste 20 te komen. Natuulijk moet ik het dan wel stukje beter voorbereiden, maar dat was nu toch ook niet echt gelukt met alle hektiek aan eind van het jaar. (eerst wilde ik niet eens gaan, maar paar dagen van tevoren na de uitslag toch maar besloten te gaan) Wel erg leuk om een hoop gezichten te zien bij naampjes die ik vaker tegen kom op everest. Ook wel leuk dat mensen toch een soort van respect voor je hebben zonder dat ze ooit hebben gezien, omdat ze je resultaten kennen.
Op zondag nog het belvedere bezocht in wenen, en daarna op zondagavond naar nederland gereisd en op maandagoachtend door naar Schotland.
Morgen hier een nieuw paspoort aanvragen, en dan kom ik als de operatiedatum van mijn broer is weer naar nederland. Deze is op dit moment echter nog niet bekend.
De laatste 2 op vrijdag neit meer gesproken (bleken taxibusje te hebben genomen) maar met Koendb, zijn vriend en Nienke op vrijdag door wenen heen gewandeld. Een erg mooie stad met veel mooie oude gebouwen. Zeker de moeite waard om een keer langs te gaan, als citytrip ofzo.
Op zaterdag was de eerste (en voor mij laatste) dag van de casting. Het was een gezellig dagje, met het pokeren was nogal een crapshoot, en het interview liep bij mij ook niet echt lekker. Had het wel redelijk voorbereid, maar het bleek erg kort, waardoor ik neit alles wat ik wilde zeggen uiteindelijk kwijt kon. Ik kreeg voor het interview dan ook maar een matige beoordeling, maar gelukkig had ik ook als ik dat wel goed had gedaan met niet geplaatst voor dag 2, omdat ik gewoon niet genoeg volume had gemaakt met spelen op everest in de maanden dat dit meetelde voor deze mooie live the dream aktie.
Koendb en nielis waren de 2 nederlanders die door waren, en ik vond het ook erg leuk dat er vele toernooispelers die ik vaak tegenkom door waren naar de laatste 20 spelers. Koendb heeft zelfs een sponsorcontract gekregen, een knappe prestatie natuurlijk. Nielis had ik het ook wel gegund, maar gelukkig hoefde ik niet tussen ze te kiezen. Het feit dat er een aantal mtt spelers bij laatste 20 zaten, geeft toch hoop, dat als ik er over 2 jaar wel vol voor zou gaan ik dan misschien ook wel een kansje heb, iig bij de laatste 20 te komen. Natuulijk moet ik het dan wel stukje beter voorbereiden, maar dat was nu toch ook niet echt gelukt met alle hektiek aan eind van het jaar. (eerst wilde ik niet eens gaan, maar paar dagen van tevoren na de uitslag toch maar besloten te gaan) Wel erg leuk om een hoop gezichten te zien bij naampjes die ik vaker tegen kom op everest. Ook wel leuk dat mensen toch een soort van respect voor je hebben zonder dat ze ooit hebben gezien, omdat ze je resultaten kennen.
Op zondag nog het belvedere bezocht in wenen, en daarna op zondagavond naar nederland gereisd en op maandagoachtend door naar Schotland.
Morgen hier een nieuw paspoort aanvragen, en dan kom ik als de operatiedatum van mijn broer is weer naar nederland. Deze is op dit moment echter nog niet bekend.
Vreemdste jaarwisseling ooit
Soms zit het mee en soms niet. Afgelopen week heb ik moeten ervaren hoe het is als er dingen die je voor normaal aanneemt opeens niet meer normaal zijn. dinsdag 30 januari waren we met bijna de gehele familie in ZuidLimburg: pa, ma en ik waren er op maandag heen gegaan omdat op dinsdag een zus van mijn opa zou worden begraven. An sich natuurlijk een heel jammerlijke gebeurtenis, maar het feit dat ze 91 jaar was geworden maakte het een en ander redelijk goed te accepteren. De laatste jaren had ik niet veel contact meer met deze tante, maar in mijn jonge jaren was ze 2 keer een hele zomer met onze familie mee op vakantie geweest naar frankrijk. Het ophalen van deze herrineringen deed vooral een glimlach op onze gezichten verschijnen, en het treurige gevoel na de nachtwake (op dinsdagavond) wat verdwijnen.
Na de nachtmis gingen we met zijn 3en naar ons slaapverblijf, het appartement van mijn nichtje in valkenburg, dat ze nog niet vaak gebruikt omdat ze haar moeder die ernstig ziek is thuis verzorgt. Tot ontevredenheid van mijn moeder, gingen mijn vader en ik nog even een cafeetje in valkenburg opzoeken, voor een alcoholische versnapering en een praatje. Erg gezellig, en mijn pa had nog wat goede tips, hoe ik mijn leven nog aangenamer kon maken, door vooral niet altijd zo te zeuren over onbelangrijke dingen. Ik doe dit meer voor de grap, een soort van lopende grap, maar het irriteert of verveelt waarschijnlijk veel meer mensen, dan dat het plezier oplevert. Dus met dat idee in mijn achterhoofd ging ik met mijn pa ons bed opzoeken, om devolgende dag weer redelijk op tijd eruit te komen om naar de begrafenis te gaan.
Die ochtend, als we net op het punt staan een ontbijtje te gaan kopen ergens in valkenburg, belt mijn broertje op. Hij moest nog even naar het ziekenhuis voor de resultaten van een onderzoek naar zijn hoge bloeddruk en zou daarna naar zuidlimburg komen om zich bij de rest van de familie te voegen. Hij had in het ziekenhuis te horen gekregen dat er bij een controle van zijn nier, een vreemd groot ding was gevonden van 5cm bij 7cm en de arts maakte zich zorgen dat het kwaadaardig kanker kon zijn. Zo`n angst als deze mededeling bij ons losmaakte had ik iig nog niet eerder ervaren, maar aangezien de begrafenis over een half uur zou beginnen en mijn broertjes vriendin naar hem toe kwam, deed ons toch maar besluiten om de begrafenis eerst nog bij te wonen en daarna pas richting Huissen te gaan. Wel heb ik tijdens de begrafenis door dit telefoontje weinig aan de overledene gedacht, maar gezien de omstandigheden is dat ook niet zo vreemd. Hierna niet meer naar de koffietafel, maar meteen naar huis gegaan, waar we ook eigenlijk niks konden doen natuurlijk, behalve gespannen afwachten.
De scan werd op 31 december gemaakt, maar de uitslag kwam pas op 4 januari (vanwege 1 januari zondag, 2 januari een zaterdag en 3 januari een zondag). Met oud en nieuw heel gezellig met wat vrienden de hele avond spelletjes gespeeld en geouwehoerd. En ondanks dat de dagen heel vreemd waren en lang duurden werd het uiteindelijk toch 4 januari. Op 3 januari hadden we nog met de hele familie (mijn ouders, koen en vriendin, ik en vriendin en de moeder van koens vriendin) gegeten, maar zelden was de sfeer ooit zo bedrukt en gespannen tijdens een etentje.
De volgende dag ging koen met zijn vriendin en onze ouders naar het ziekenhuis voor de uitslag. "Gelukkig" bleek hij enkel een groot gezwel in zijn nier te hebben en waren er geen uitzaaiingen. Ondanks dat dit natuurlijk heel erg nieuws was, was er toch ook een aparte vorm van opluchting, omdat er werd gevreesd voor uitzaaiingen van kwaadaardig kanker. Aan de scan was het niet met zekerheid te zeggen, maar het waarschijnlijk een goedaardiggezwel, maar dit kan pas met zekerheid worden gezegd als ze het, met nier en al, hebben verwijderd. Dit gaat ergens in januari gebeuren. Tot die tijd dus nog onzekerheid, maar de arts schat het risico nu niet heel hoog meer in.
We hopen er het beste van, en met 1 nier kun je gelukkig probleemloos leven. Dus als straks de nier eruit is gehaald, met het gezwel, is mijn broer weer helemaal de oude!
Na de nachtmis gingen we met zijn 3en naar ons slaapverblijf, het appartement van mijn nichtje in valkenburg, dat ze nog niet vaak gebruikt omdat ze haar moeder die ernstig ziek is thuis verzorgt. Tot ontevredenheid van mijn moeder, gingen mijn vader en ik nog even een cafeetje in valkenburg opzoeken, voor een alcoholische versnapering en een praatje. Erg gezellig, en mijn pa had nog wat goede tips, hoe ik mijn leven nog aangenamer kon maken, door vooral niet altijd zo te zeuren over onbelangrijke dingen. Ik doe dit meer voor de grap, een soort van lopende grap, maar het irriteert of verveelt waarschijnlijk veel meer mensen, dan dat het plezier oplevert. Dus met dat idee in mijn achterhoofd ging ik met mijn pa ons bed opzoeken, om devolgende dag weer redelijk op tijd eruit te komen om naar de begrafenis te gaan.
Die ochtend, als we net op het punt staan een ontbijtje te gaan kopen ergens in valkenburg, belt mijn broertje op. Hij moest nog even naar het ziekenhuis voor de resultaten van een onderzoek naar zijn hoge bloeddruk en zou daarna naar zuidlimburg komen om zich bij de rest van de familie te voegen. Hij had in het ziekenhuis te horen gekregen dat er bij een controle van zijn nier, een vreemd groot ding was gevonden van 5cm bij 7cm en de arts maakte zich zorgen dat het kwaadaardig kanker kon zijn. Zo`n angst als deze mededeling bij ons losmaakte had ik iig nog niet eerder ervaren, maar aangezien de begrafenis over een half uur zou beginnen en mijn broertjes vriendin naar hem toe kwam, deed ons toch maar besluiten om de begrafenis eerst nog bij te wonen en daarna pas richting Huissen te gaan. Wel heb ik tijdens de begrafenis door dit telefoontje weinig aan de overledene gedacht, maar gezien de omstandigheden is dat ook niet zo vreemd. Hierna niet meer naar de koffietafel, maar meteen naar huis gegaan, waar we ook eigenlijk niks konden doen natuurlijk, behalve gespannen afwachten.
De scan werd op 31 december gemaakt, maar de uitslag kwam pas op 4 januari (vanwege 1 januari zondag, 2 januari een zaterdag en 3 januari een zondag). Met oud en nieuw heel gezellig met wat vrienden de hele avond spelletjes gespeeld en geouwehoerd. En ondanks dat de dagen heel vreemd waren en lang duurden werd het uiteindelijk toch 4 januari. Op 3 januari hadden we nog met de hele familie (mijn ouders, koen en vriendin, ik en vriendin en de moeder van koens vriendin) gegeten, maar zelden was de sfeer ooit zo bedrukt en gespannen tijdens een etentje.
De volgende dag ging koen met zijn vriendin en onze ouders naar het ziekenhuis voor de uitslag. "Gelukkig" bleek hij enkel een groot gezwel in zijn nier te hebben en waren er geen uitzaaiingen. Ondanks dat dit natuurlijk heel erg nieuws was, was er toch ook een aparte vorm van opluchting, omdat er werd gevreesd voor uitzaaiingen van kwaadaardig kanker. Aan de scan was het niet met zekerheid te zeggen, maar het waarschijnlijk een goedaardiggezwel, maar dit kan pas met zekerheid worden gezegd als ze het, met nier en al, hebben verwijderd. Dit gaat ergens in januari gebeuren. Tot die tijd dus nog onzekerheid, maar de arts schat het risico nu niet heel hoog meer in.
We hopen er het beste van, en met 1 nier kun je gelukkig probleemloos leven. Dus als straks de nier eruit is gehaald, met het gezwel, is mijn broer weer helemaal de oude!
Subscribe to:
Posts (Atom)